Bu sabah Avusturya Açık Tenis Turnuvası erkekler finalinde Federer - Murray karşılaşması vardı. Spor yaparken son setlerini heyecanla hatta koşu bandında hızımı yükselterek seyrettim…
Federer’in uzun zamandır hayranıyım , özellikle o yandan gülüşü ve hırstan ağlaması
Yalnız insanoğlu ilginç bir varlık , kaybedenin yanında olmak gibi bir duygumuz var..

Son setlerde Murray’nin bir numaralı amigo kızı gibi olmuştum..Her aldığı puanda sevinçten daha da hızlı koşuyordum.
Tabi ki mükemmel bir oyuncu olan Federer finali aldı.Geçen sene Nadal’a yenildiği için hırstan ağlayan Federer bu sene Muray’i hafif gözyaşlarıyla kortta bıraktı..
Bense hayranlıkla onların hırsını ve harika maçını seyrederken 1 saat koşu bandında koşarak kendi rekorumu da kırdım… !!!

Hayalimdeki müzikalin en can alıcı sahnesiydi sokak ve yağmurda ıslanmamak için koşturan insanlar.
Sahnedeki hayat pek bir basit olsa gerek ama herkes kendi karmaşasını yaşıyor bu koşturmasında ve tutunmaya çalışıyor oyunun bir yerine.
Başrol oyuncular havalı havalı sahnede dolaşırken arka fonda üst üste şarkılar çalıyor ,
bir anda takılıyor sevdiğim şarkı bir yerinde ... duruyorum peki benim yerim nerede ?
Düşünüyorum mutlu mesut yaşamayı tercih eden karakter olmak ister miydim ? neşeli cümleler , neşeli satırlar ...
İşte o anda sıra bana geliyor. Sen kim olacaksın dersen bana , ben yardımcı karakter olmayı istiyorum bu sahnedeki hayatta. Merly Streep diye geçiririm içimden...

Odaya girdiğimde tüm bakışlar bana çevrilsin diye oyunun en can alıcı bölümü isterim...sürekli sahnede kalmak yerine..
En güzel ve ürkütücü yanı ise çok çalışıyorum bu kısa anlamlı sahneleri oynayabilip iz bırakmak için seyredenlere..,
Kalplerinde tatlı bir heyecan yüzlerinde gülümseme ve hayranlıkla oyunum bittiğinde beni
alkışlamalarını bekleyerek devam ediyorum sahnedeki yoluma bu yağmurlu sokakta puantiyeli
şemsiyemle....

6 yasinda firlama çocuk Calvin ile etrafindaki coğu insandan daha gercek olan oyuncak arkadasi kaplan Hobbes..

İşte benim karakterim…

Calvin eglencelidir, hayal gucu sınırsızdır..!!

Mom: Calvin will you put out the trash please?
Calvin: why should i? what do i get in return?

Mom: we will feed, clothe, shelter and educate you throughout your entire youth

Calvin: ı really hate having things put in perspective.

First day, first love...

Sevgili Bloğumla bugün ilk günüm....

Along the way you bump into people who make a dent on your life.
Some people get struck by lightning.
Some are born to sit by a river.
Some have an ear for music.
Some are artists.
Some swim the English Channel.
Some know buttons.
Some know Shakespeare.
And some people can dance.

Are you a dancer ? :) )

....................